Wachten, wachten en nog eens wachten: het lot van hond en exposant op een hondententoonstelling ...
Voor de tentoonstelling van vandaag waren in Brussel ingeschreven:
Cão Fila de São Miguel --> 3 exemplaren
Mastín de los Pirineos --> 1 exemplaar
(ter vergelijking: 16 Franse Pyreneeërs)
Mastín Español --> 2 exemplaren
En dat dan naast -ter vergelijking- een enorm aantal van 55 Leonbergers, 66 Newfoundlanders, 30 Sint Bernards en 6 Sarplaninac ...
De twee ingeschreven Españoles waren allebei verschenen:
* Corso Hazas de Cesto (In de Kampioensklas)
* Zarita Tornado Erben
Keurmeester B. Bosch legde de beide inzendingen onder het motto "Streng maar Rechtvaardig" kritisch langs de meetlat der ras-standaard. En kon er dus niet omheen dat beide mastines slecht liepen. Derhalve ook niet volledig gequalificeerd konden worden en netjes doorgestuurd richting ere-ring ...
Voor Zarita was het de eerste keer niet dat ze door de "mindere vorm van de dag" (lees: last van een zeker lullig mank-probleempje dat in het dagelijks leven geen zware sporen nalaat, maar op slechte momenten tentoonstellingsbezoek een hachelijk avontuur maakt) met de gebakken peren kwam zitten.
In haar geval kwam het mankepoten doordat ze de voorafgaande dagen lekker met haar maatje "Jazz de el Agostadero" (een mastín die we nog maar één keer in de showring hebben kunnen zien - hopelijk wordt 'ie nog eens uitgebracht) in de sneeuw heeft lopen ravotten.
Tja, dan moet je als eigenaar kiezen wat je nu echt belangrijk vindt voor je hond: lol hebben of tentoonstellingsresultaten ... :-)
Ze liep hierdoor wel haar Belgische Kampioens-titel mis ... :- (
Door het doolhof van regelgevingen, regelementen en gewone regels was Corso uiteindelijk degene die door mocht naar de volgende keurronde.
De aanwezige mastín de los Pirineos was Xeraco de Cabeso Roig uit Kasterlee.
Nog steeds: wachten, wachten en nog eens wachten. En dat in een tochtige omgeving waar je niet eens lekker de benen kan strekken of op de bank kan gaan liggen ... :-(